زمین، تنها خانه و پناهگاه انسان‌ها، به گفته گروهی بین‌المللی از دانشمندان در آستانه انقراض جمعی دیگری قرار گرفته است، ششمین دوره انقراض جمعی که هیچ موجود زنده ای را روی این سیاره باقی نخواهد گذاشت.
براساس گزارش لایو ساینس، دانشمندان می‌گویند حیوانات و گیاهان در معرض خطر قرار گرفته‌اند، و از سال 1500 تا به‌امروز بیش از 320 گونه زیستی منقرض شده‌اند. تعداد مهره‌داران باقی‌مانده روی زمین 25 درصد کمتر از تعداد آنها در سال 1500 است، روند نزولی که در میان بی‌مهرگانی مانند کرم‌ها، پروانه‌ها و سخت‌پوستان نیز به‌چشم می‌خورد.
آخرین دوره انقراض عمومی که منجر به نابودی کامل دایناسورها از روی زمین شد، به 65 میلیون سال پیش بازمی‌گردد که به احتمال زیاد نتیجه برخورد شهاب سنگ یا سیارکی بزرگ با زمین بوده است. در مقابل، عامل ششمین دور انقراض عمومی زمین، فعالیت هوشمند‌ترین و باشعور‌ترین ساکن این سیاره، یعنی انسان است.
رادولفو دیرزو محقق دانشگاه استنفورد، به همراه گروهی از دانشمندان به بررسی مطالعاتی پرداخته که از گذشته تا به‌امروز به بررسی موضوع انقراض گونه‌های زیستی روی زمین پرداخته‌اند و نتیجه این بررسی‌ها نشان میدهد زمین اولین روزهای ششمین دوره انقراض کلی خود را پشت‌سر گذاشته‌است.
مطالعات جدیدی که از سوی یک استاد دانشگاه استنفورد انجام شده از احتمال وقوع یک انقراض جدی در کره زمین خبر میدهد که این انقراض می‌تواند ششمین انقراض جدی کره خاکی لقب گیرد. امروزه حیات کره خاکی در مقایسه با تاریخ پیشین زمین شاهد بیشترین تنوع زیستی است اما با این حال یک مطالعه جدید که توسط کارشناسان بین‌المللی انجام شده پیش بینی می‌کند که حیات احتمالا به پایان خود نزدیک می‌شود. این کارشناسان در تایید ادعای خود به شواهد زیست‌محیطی اشاره می‌کنند که ما در آستانه وقوع این انقراض بزرگ آنها را تجربه کرده‌ایم.
براساس تحقیقی قدیمی که مبنای آن اطلاعات فسیلی و زیست‌شناسی مدرن بوده، زمین طی 300 تا 2000 سال آینده می‌تواند وارد چنین دوران تاریکی شود.
به گزارش ایسنا به نقل از تک تایمز، تاکنون پنج انقراض جدی و بزرگ در تاریخ کره خاکی رخ داده است. نخستین انقراض در اواخر دوره «اردوویشن» و حدود 440 الی 445 میلیون سال پیش رخ داد. اما جدی ترین انقراض که به «بزرگترین مرگ و میر» موسوم شد، حدود 252 میلیون سال پیش رخ داد و منجر به نابودی کامل 97 درصد از جانوران شد. این انقراض به دنبال فوران سهمگین آتشفشانی در منطقه سیبری کنونی رخ داد.
در حال حاضر چیزی حدود 16 الی 33 درصد از مهره داران جهان به عنوان گونه‌های در معرض تهدید یا در معرض خطر شناخته می‌شوند. در این بین حیوانات بزرگ جثه‌تر از کاهش جمعیت بیشتری رنج می‌برند که بنابر برآوردهای این تیم مطالعاتی، این اتفاق در انقراض‌های پیشین نیز رخ داد. دلیل این مسئله این است که حیوانات و جانوران درشت اندام نسبت به جانوران کوچکتر نیاز به فضای بیشتری برای زندگی دارند لذا به تعداد کمتری زاد و ولد می‌کنند. از سوی دیگر انسان نیز برای شکار و صید، حیوانات بزرگتر را هدف قرار میدهد که این مسئله چالش‌های بیشتری را برای آنها ایجاد می‌کند.
بنابر اعلام کارشناسان زیست‌محیطی، محو کامل جانوران درشت اندام موسوم به «درشت زیاگان» از صفحه محیط زیست همچنین می‌تواند بر جانداران کوچکتر نظیر موش‌ها تاثیر بگذارد. این جانوران کوچک می‌توانند انگل‌هایی را منتقل کنند که برای انسان مضر هستند. در صورت رخ دادن ششمین انقراض این نخستین بار خواهد بود که این مسئله بر اثر فعالیت‌های یک موجود یعنی انسان رخ میدهد.
به گفته محققان بیش از یک سوم تمامی مهره‌داران در معرض خطر انقراض قرار گرفته و یا منقرض شده‌اند. حیوانات بزرگی مانند فیل‌ها، اسب‌های آبی و خرس‌های قطبی از بیشترین میزان کاهش جمعیت رنج می‌برند، روندی که در دیگر انقراض‌های جمعی زمین نیز مشاهده شده‌است.
این حیوانات بزرگ بیشتر از این رو در معرض انقراض قرار گرفته‌اند که تمایل کمتری به زاد‌و‌ولد از خود نشان داده و جمعیت آنها رو به کوچکتر شدن گذاشته‌است. گرچه تلاش‌های بی‌وقفه شکارچیان و تاجران غیرقانونی عاج، پوست، شاخ و خز را نیز نباید در کاهش تعداد جمعیت این حیوانات زیبا نادیده گرفت.
از دست رفتن این حیوانات می‌تواند عوارضی غیرمنتظره بر اکوسیستم زمین و تمدن انسانی بگذارد، فرایندی که به defaunation شهرت دارد، روندی اکوسیستمی که طی آن شکارچیان و گیاهخواران برتر تحت فشارهای انسانی رو به کاهش می‌گذارند و منجر به کمبود عوامل کنترل کننده اجزا اکوسیستم گیاهی خواهند شد. محققان برای آزمودن این فرایند، منطقه‌ای را به‌دور از حیواناتی مانند گورخرها، زرافه‌ها و فیل‌ها نگه داشتند و پس از مدتی مشاهده کردند بافت گیاهی این منطقه به شدت مرتفع شده و خاک خاصیت خود را از دست داد. جوندگان به سرعت در این منطقه افزایش پیدا کرده و به جویدن دانه‌های گیاهان روی آوردند. جوندگان ناقل ویروس‌ها و بیماری‌هایی هستند که از قابلیت انتقال به انسان برخوردارند.
به گفته محققان هرجایی که تراکم انسان بالا باشد، میزان نابودی حیوانات و شکارچیان بزرگ بالا بوده و جمعیت جوندگان و بیماری‌هایی که ناقل آنها هستند، زیاد می‌شود. کاهش جمعیت این حیوانات بر بی‌مهرگان نیز اثرگذار است. در طول 50 سال گذشته جمعیت انسان‌ها دوبرابر شده‌است و جمعیت بی‌مهرگان45 درصد کاسته شده‌است. دلیل اصلی این کاهش جمعیت نابودی زیستگاه‌های این موجودات و نوسانات جوی است.
در مطالعه‌ای دیگر محققان دانشگاه داک سرعت انقراض حیوانات را تخمین زده‌اند که بر اساس آن به صورت میانگین، تا پیش از ظهور انسان، یک گونه از 10 میلیون گونه زیستی هرسال منقرض می‌شد و این تعداد پس از ظهور انسان به 100 تا 1000 گونه در سال رسیده‌است.
به گفته محققان کند کردن و یا حتی متوقف کردن روند دوران ششم انقراض کلی زمین بسیار زمان‌بر و دشوار است که بدون همکاری و توجه همه انسان‌های جهان عملی نخواهد‌شد…..
منبع: majholat.blogfa.com
